ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΔΙΟΝΥΣΗ ΓΙΑΝΝΑΚΑΚΗ

Ο Δήμος Σητείας οργάνωσε εκδήλωση-αφιέρωμα στην μνήμη του Διονύση Γιαννακάκη, συμβόλου μιας ολόκληρης εποχής της πόλης μας, με πλούσια προσφορά στα κοινά και στην τοπική μουσική.
Ήταν μια πολύ πλούσια μουσικά βραδιά, πληθωρική, όπως πληθωρικός ήταν και ο Διονύσης.

Και ήταν όλοι εκεί, οι αγαπημένοι και πιστοί φίλοι του, μετάξι αυτών ο κ. Γιάννης Περάκης  ο οποίος μίλησε  λεπτομερώς για τη ζωή του Διονύση Γιαννακάκη μιας και έχει καταγράψει ο ίδιος ένα πληρέστατο βιογραφικό σημείωμα, που αναφαίρετε στην αγάπη του εγκάρδιου φίλου του για τη μουσική, την αστείρευτη έμπνευση που είχε  για τις μαντινάδες, στην επαγγελματική του δραστηριότητα και ενασχόληση με τα κοινά, σαν αναπληρωτής Δήμαρχος για περίπου δυο χρόνια, επί θητείας Καταπότη αντικαθιστώντας τον, σαν πρόεδρος στο νοσοκομείο Σητείας για τέσσερα χρόνια, σαν πρόεδρος του συλλόγου επαγγελματοβιοτεχνών για δέκα χρόνια και πρόεδρος του εμπορικού συλλόγου, από τα ιδρυτικά στελέχη και πρόεδρος της Νίκης Σητείας, αντιπρόεδρος του Ερυθρού Σταυρού καθώς και μέλος σε διάφορους συλλόγους όπως στην περιηγητική.

Άλλοι αγαπημένοι φίλοι που βρέθηκαν εκεί για αυτόν και είπαν δυο λόγια ήταν ο κ. Γιάννης Χλουβεράκης, ο κ. Λάκης Αικατερινίδης, ο κ. Αντώνης Κακουλίδης.
Οι ντόπιοι βιολάτορες τίμησαν και αυτοί τον συνοδοιπόρο τους καθώς και μερακλήδες συχωριανοί του χορευτές από το Χαμέζι.

Η κα  Κατερίνα Γουλιέλμου πρόεδρος της ΔΟΚΑΣ στην αναφορά της στον Διονύση Γιαννακάκη ξεκίνησε με δυο στίχους που έλεγε συχνά ο ίδιος
 «Η πόρτα μου είναι ανοικτή κι η τάβλα μου στρωμένη
κι είναι καλοδεχούμενοι φίλοι, γνωστοί και ξένοι.» και συνέχισε φέρνοντας μας στο μυαλό τη φιγούρα του Διονύση.
«Υπήρξε  η πλέον αναγνωρίσιμη φυσιογνωμία και ο πιο γνωστός από τους σύγχρονους Σητειακούς.
Μερακλής  και χουβαρντάς, πρόσχαρος και γλεντζές,  ήταν πάντα το δυναμικό στοιχείο και η ψυχή της κάθε παρέας. Ήθελε να βλέπει και να τονίζει τα καλά στοιχεία σε κάθε έναν και ανακάλυπτε πάντα τη θετική πλευρά των πραγμάτων. Ακόμα και τις όποιες δυσκολίες τις αντιμετώπιζε με αισιοδοξία.
Βιρτουόζος του Σητειακού βιολιού, με τις γνωστές κοντυλιές του, περιγράφει στο βιβλίο του Γιώργου Λαγκαδινού «Μουσικοί της Αυγής», την επιρροή που είχε  ο Κιρλίμπας στο παίξιμό του, αν και ποτέ δεν έκανε κάποια επίσημη καταγραφή σε δίσκο. Υπάρχουν όμως κάποιες ερασιτεχνικές ηχογραφήσεις και άφθονο υλικό στα χέρια συγγενών και φίλων, που θα μπορούσαν ενδεχομένως να συγκεντρωθούν και να αξιοποιηθούν στο μέλλον και γιατί όχι,  να εκδοθεί κάποια στιγμή ένα βιβλίο για τον Διονύση. Ίσως  να βοηθήσει και ο δήμο Σητείας σ’ αυτό, καθώς και να δοθεί το όνομά του σε κάποιο δρόμο της πόλης μας.

Ετοιμόλογος και ποιητικός, ακούραστος, γενναιόδωρος και ονειροπόλος, ήταν απλά «ο Διονύσης», που έφτανε το όνομά του και μόνο, για να καταλάβουν όλοι την έννοια του Σητειακού και του ανθρώπου. Η φήμη του ξεπερνούσε τα όρια της Κρήτης, ενώ σαν πρεσβευτής της Σητείας, μπόλιαζε με τον τρόπο του όσους γνώριζε, να ονειρεύονται και να πραγματοποιούν επισκέψεις στη Σητεία, για να γνωρίσουν την ιδιαίτερη πατρίδα του Διονύση από κοντά και την τοπική φιλοξενία, που τόσο τον χαρακτήριζε!
Πάντα ευδιάθετος, με έντονη την αίσθηση του χιούμορ, έτοιμος να καλωσορίσει, να πειράξει με το γνωστό αριστοφανικό του στυλ, να κεράσει, να μαντιναδολογήσει, με πλούσια ανεπιτήδευτα συναισθήματα, έκανε την πόλη, να φαντάζει στα μάτια των ξένων που τον γνώριζαν, σαν μια μεγάλη και φιλόξενη αγκαλιά! Πανέξυπνος, ετοιμόλογος, με την σπιρτάδα στο βλέμμα και την μαντινιάδα να κρέμεται έτοιμη κάτω από τα μουστάκια του, ήταν το κέντρο του κύκλου της παρέας!  Το όνομά του «Διονύσης», λες και του πρόσθετε τη διονυσιακή πινελιά σε όλη του τη ζωή!
 Στις  παρέες, κάποιες φορές, τον παρατηρούσες να σκέφτεται ή να ρεμβάζει  και σκεφτόσουν …τώρα είναι αλλού, πού να ταξιδεύει; Κι όμως ήταν παρών, απαντώντας και συμμετέχοντας στην κουβέντα, ισορροπώντας ανάμεσα στην πραγματικότητα και στο ονειρικό στοιχείο.

Πίστευε και παθιαζόταν με καλλιτέχνες, που τον ενέπνεαν, όπως τον Νίκο Ξυλούρη, για παράδειγμα,  για τον οποίο ο ίδιος ο Διονύσης αναφέρεται και περιγράφει τη γνωριμία τους σε συνέντευξή του, καθώς και τον τρόπο προσέγγισής του, αλλά και το κάλεσμά του στα μέρη μας. Η συνέντευξη αυτή, καθώς και άλλες που είχε δώσει, βρίσκονται  ταξινομημένες στο πρωτογενές εθνογραφικό υλικό των 109 απομαγνητοφωνημένων συνεντεύξεων ερασιτεχνών και επαγγελματιών μουσικών της δικτυακής εφαρμογής «Μουσικές Διαδρομές» του Ινστιτούτου Μεσογειακών Σπουδών.
Σε μια απ’ αυτές τις απομαγνητοφωνημένες κασέτες, ο Διονύσης λέει χαρακτηριστικά: «εδώ στη φιλόμουση επαρχία της Σητείας, οι 8 στους 10 παίζουμε ή κιθάρα ή λύρα ή βιολί, που είναι και το παραδοσιακό όργανο της πόλης μας. Και όλοι μα όλοι, λέμε, γράφουμε μαντινιάδες, χορεύουμε και τραγουδούμε. Στο  σπίτι μας, σχεδόν όλοι παίζουμε βιολί, ο πατέρας μου έπαιζε μαντολίνο ερασιτεχνικά φυσικά, παίζουμε για συντροφιά, για το δικό μας κέφι, για τους φίλους.»

« Στο πιο νταβράδο γευτικό βάνει ο ζευγάς τα λούρα, γι’ αυτό κι η Στεία σ΄ έβαλε της ανθρωπιάς μεζούρα».
(μαντινάδα του Κωστή Φραγκούλη-Ανταίου για τον Διονύση Γιαννακάκη)